Dat hebben wij weer. Beginnen we met een website voor wenskaarten, en dan probeert Postnl de postwet te wijzigen. Zodat straks een poststuk niet de volgende dag na verzending door de brievenbus gaat maar pas de tweede of derde dag. Het goede nieuws! Dit ontmoedigt ons niet, we zijn overtuigd van de kracht van een kaartje. Zeg nou zelf, het is toch veel mooier om een kaartje op de deurmat te vinden dan bijvoorbeeld de felicitaties op je social media-account te ontvangen of via whatsapp. Nee, wij blijven geloven in de kracht van de fysieke kaart en een wereld te wensen aan elkaar.

Welke kant het op moet gaan in onze energievoorziening? Ik weet het niet. Jarenlang werden dieselauto’s verguisd en werd het ons in de mond gelegd om te kiezen voor hybride, elektrisch en voertuigen op waterstof. Maar wat is er van terechtgekomen? De dieselmotoren zijn schoner dan ooit, waterstof komt maar niet van de grond en onze elektrische infrastructuur, daar hapert toch ook nog het nodige. Hetzelfde met gas. We moesten allemaal van het gas af. Elektrisch verwarmen, een windmolen in de tuin, zonnepanelen op dak of land en een warmtepomp. Dan kon je portemonnee de toekomst met vertrouwen tegemoet zien. Deze middelen brachten immers vooruitgang. Inmiddels stort de zonnepanelensector in, niet iedereen kan of mag een windmolen en de warmtepomp is ook op zijn retour. In het energieadvies voor ons huis werd de pomp zelfs sterk afgeraden en aangevuld met de opmerking dat het doorgaan met gas (vloerverwarming) voor ons de duurzaamste oplossing was. De aandacht is nu meer verlegd naar isoleren. En dat kan ik omarmen. Hadden we toch ook direct kunnen doen, denk ik dan.

Het is de week van de bank. Pfff, bij mij dan hè. Bij de ene bank moest ik alle relevante informatie over een bestuurder doorgeven, echt niet eenvoudig zo’n exercitie. Dat bleek na twee weken lang invoeren zonder succes. Bij een andere bank een creditcard activeren. Nou succes! Creditcard was onvindbaar, via welke inlogpas dan ook. Dus dan begin je met de chat. Nutteloze antwoorden komen dan. Daar kan de chatbot ook niks aan doen, dus ik vergeef het hem. Maar kom op, even doorbijten, want je komt daarna bij een ‘echte’ medewerker terecht. Maar ook deze Quinten (fake name natuurlijk) kon me niet verder helpen. Zo kreeg ik de mogelijkheid om met mijn bank-app de QR-code te scannen waardoor een telefoonnummer zichtbaar werd. Direct bellen natuurlijk. Dat lukte wonderwel. Maar helaas, de creditcard is van manlief en ik (vrouwlief) mag deze niet activeren. Lekker veilig natuurlijk. Maar denk dan niet dat je het gescande telefoonnummer opnieuw kunt gebruiken, want dit is telkens een eenmalig nummer. En dus begint het hele riedeltje opnieuw. Naar de chat, naar Sofie (weer fake) en met mijn licht geïrriteerde doch vriendelijke verzoekjes is het eindelijk gelukt om een gewoon telefoonnummer te bellen. Ik begin een eigen bank. 

Een lekker vol glas wijn. Niet dat geminimaliseerde beetje tot de bolling van het glas, zoals het blijkbaar hoort in ons landje. Nee, dat kom je niet tegen in Kroatië. Waar voor je geld. Dat is misschien waarom het ook zo leuk is om daar op vakantie te gaan. Nooit moeilijk doen, alles kan daar. Elektrische steps bij de vleet, voor mannen met bolle buiken (die misschien toch beter wat konden bewegen). Het lijkt wel of de step daar is uitgevonden. Geen idee of het mag, maar het kan gewoon. Net als de scooter op de snelweg. Ik herinner me een sleep auto’s en bussen achter ons, die ons niet konden inhalen op de hele drukke weg. Maar geen getoeter. Geduld, dat hadden ze. Oh ja en wat ook zo fijn is. Geen badmuts nodig in het zwembad en geen toestanden met handdoekjes die om 6 uur in de ochtend op de ligstoelen worden gelegd. Om deze vervolgens de hele dag bezet te houden. En er dan niet op gaan liggen, hè. Nee, niets van dat alles. Nederland, Frankrijk en Italië, ik ruil ze graag in tegen Kroatië. En dan wel voor het gebied aan de Adriatische Zee. Vaak een briesje, af en toe een onweersbui en daarna weer mooi. Want de zomer in eigen land, daar willen we geen woorden meer aan vuil maken, toch? Een zwaluw maakt nog geen zomer. Nou, honderden ook niet.

Maanden van brainstormen gaan eraan vooraf. Onwijs veel lachen, ideeën afkeuren omdat het gewoon té errug is en echt niet door de beugel kan. En het mooiste behouden. We  ontwerpen, schrijven teksten, nemen besluiten of zijn besluiteloos. En dan ineens is het zover. We hebben een startdatum. Van de kaaart wordt serieuze business. De agenda loopt vol met zoveel ‘to-do’ en ook ons kantoor loopt vol. Geen plek meer om te zitten. Jeetje wat heeft de pakketbezorger een hoop karton afgeleverd. Maar… met prachtige inhoud! Die hopelijk snel de weg naar onze klant weet te vinden. De website is nu nog tijdelijk een landingspage, maar dat verandert  binnenkort. Dan gaan we volledig live met ons eerste assortiment en productlijnen in wenskaarten.

Nee, die wenskaart van een kip zonder kop zit er niet tussen. Maar met onze drukke hoofden zou je het met gemak kunnen maken. Zoveel dingen tegelijk ‘aan de kop’. Het venijn zit altijd in de staart, nietwaar? Want was is de finishing touch tijdrovend. Het gaat om de open eindjes op de website, hebben we alle teksten geschreven, loopt de procesroute van bestellen zoals het moet en zijn de icoontjes duidelijk. En dan vergeten we nog het fysieke werk. Hebben we voldoende voorraad, verpakkingsmateriaal en adreslabels? Alles voorzien van ons eigen logo. Het is gewoon te veel werk voor te korte tijd, maar wat is het gaaf om hieraan te werken. Kippenvel!

Dat gaan we doen, introductie op de markt. En wel in Warffum. Twee dagen lang op een markt in het openluchtmuseum. Als dat geen bijzondere start van Van de kaaart is! We hebben het ervoor over: pijnlijke voeten, schorre stem en dodelijke vermoeidheid van het lange staan en het vertellen over onze producten. Het is de plek voor onze introductie van onze producten. Wij hebben er zin in. Wie verwachten wij? De notoire braderiesjouwer, de betwetende yup en ook de fitte vutter ontbreekt niet, want die heeft alle tijd. Maar niet heus. In de praktijk valt dat vies tegen. Altijd een volle agenda. Herken je je in een van deze omschrijvingen, kom dan langs. En zo niet, kom dan ook langs. Iedereen is welkom. Ben je benieuwd? See you! Op 1 en 2 juni in het Openluchtmuseum.

Het weer. Sikkeneurig word je ervan. Het is nog nooit zo stabiel onstabiel geweest. Zomerjurkjes, korte broeken en coole slippers. Alles ligt ongebruikt in de kast. Te wachten op mooi weer. Ja, de weersvoorspellingen zien er met een mager zonnetje soms best goed uit, maar de praktijk is neerslag. En veel. Een droge zomer? Wie heeft het daar nog over? We hebben er misschien ooit twee gehad. We zijn ervaringsdeskundigen in natte zomers. Even terugblikkend van november 2023 tot nu. Als dat de maat wordt voor onze toekomstige herfst-winter-lente, dan zeg ik emigreren!